سونامی دوره اصلاحات در شبهه‌افکنی در اصل حکومت دینی

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، حجت الاسلام علی مصباح یزدی امروز در نشست تبیین اندیشه های علامه مصباح یزدی در اداره کل تبلیغات اسلامی آذربایجان شرقی فعالان این عرصه را سرداران جهاد تبیین عنوان و اظهار کرد: آنچه از سیره عملی و منظومه سخنان آیت الله مصباح بر می آید این است که تکیه و توجه بر اولویت ها از مهمترین موضوعات به ویژه در حوزه تبیین و تبلیغ است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: گاهی با تعدد وظایف روبرو هستیم و برخی وظایف به صورت همزمان بر عهده جهادگران تبلیغ است و انجام همزمان و پاسخگویی به آنها بنابه دلایلی چون کمبود نیرو، شرایط خاص اجتماعی و شیطنت ها و تبلیغات دشمن غیرممکن است و باید بین این وظایف انتخاب و اولویت بندی کنیم.

فرزند آیت الله مصباح خاطرنشان کرد: ایشان روی مبنایی بودن یک موضوع به عنوان یک اولویت در حل مسائل تاکید داشتند چرا که اگر گره ذهنی مخاطب در خصوص موضوعات اساسی و مبنایی باز شود، به گشوده شدن سایر گره ها نیز کمک شایانی خواهد شد و به گفته مقام معظم رهبری، آیت الله مصباح مسائل را اصلی و فرعی می کرد تا با پرداختن به جزئیات و فروعات از مسایل اصلی باز نماند و ابتدا مسایل مبنایی را حل کند.

 سونامی دوره اصلاحات در شبهه افکنی در اصل حکومت دینی

وی دوران اصلاحات را دوره سونامی در خصوص کارآیی دین در حوزه های فردی، اجتماعی و سیاسی دانسته و گفت: با شبهات مطرح شده در این دوران به نوعی اصل حکومت دینی مورد سئوال قرار گرفت و آیت الله مصباح به گفته رهبری برای مقابله با این شبیخون به سراغ مبانی اسلامی رفتند و گفتند اگر به این سئوال که اصلا دین به چه دردی می خورد، پاسخ داده نشود، پرداختن به رابطه دین و سیاست و یا رابطه دین و موضوعات اجتماعی و فردی بی اثر خواهد بود.

حجت الاسلام مصباح: اظهار داشت: بر همین اساس در بحبوحه چنین هجمه هایی طرح آموزش مبانی اسلامی را اجرا کردند و به سمت مباحث خودشناسی و خداشناسی رفتند و معتقد بودند بر خلاف مکاتب غربی اگر تبیین کنیم که بشر بر اساس هدف مشخصی از همان ابتدا خلق شده تا به خدا نزدیک تر شود و همه دنیای آفرینش برای رسیدن به این هدف قائی و یافتن راه به سمت حقیقت ابدی هستند، تمام این هجمه ها و شبهات بی اثر خواهند شد و بر همین اساس حاکم و حکومت اسلامی نیز برای رفع موانع رسیدن انسان به کمال الهی بر روی کار می آیند و نه صرف تعصب و سنت های بشری.

وی ادامه داد: آیت الله مصباح در گشودن گره های ذهنی بر لزوم پرداختن به مبانی فکری تاکید داشتند و معتقد بودند بدون ارجاع به مبانی و معانی اساسی حل این گره ها ممکن نیست و در این بین بحث ولایت فقیه و حکومت اسلامی یکی از مهمترین گره های فکری حال حاضر است.

این استاد حوزه علوم انسانی تصریح کرد: باید دقت داشت که پس از رنسانس و آغاز دوران روشنفکری غربی در واقع دین و ارزش های مذهبی با عقل بشری جایگزین و از عرصه حکمرانی رانده شدند چرا که غربی ها معتقد بودند دین و مذهب به بشر القا شده و او را مانند بچه ای فرض کرده بود که نیازمند به راهبری دارد اما پس از رنسانس این نظریه مطرح شد که بشر بالغ است و خود می تواند مسیر خود را بیابد و این مبنای تفکر غربی است که متاسفانه حتی در ممالک اسلامی نیز نفوذ کرده و از طریق سیستم های آموزشی تقلیدی از غرب در حال تزریق به نسل های جوان و نوجوان است.

وی افزود: در شرایط کنونی که هر مسأله پیچیده ای را با فرمول های محاسباتی و ریاضی پاسخ می گویند و علوم انسانی محل ارجاع چندانی نیستند، جوان ما می پرسد در چنین دنیایی این چه منطقی است که با سخنان ساده فلان پیامبر یا فلان معصوم این گره های ذهنی را باز کنیم و برای نمونه می پرسد چه توجیهی دارد ولی فقیه به عنوان یک اسلام شناس باید در راس امور باشد  و تصور جوان امروزی از دین بر اساس رابطه شخصی و فردی انسان و خداست و ربطی به امور سیاسی چون برقراری ارتباط بین ایران و آمریکا ندارد.

حجت الاسلام مصباح تاکید کرد: اگر بخواهیم برای چنین نسلی دلیل قرار گرفتن بالاترین مرجع دینی را در راس امور توضیح دهیم، باید دین را به صورت مبنایی برایشان تشریح کنیم که دین برنامه ای است که خداوند برای زندگی سعادتمند بشر در همه ابعاد چیده و به سعادت ابدی و حقیقی انسان ارتباط دارد و در تبیین چگونگی تنظیم روابط و زندگی اجتماعی برای رسیدن به سعادت الهی نیز باید و نبایدهای دینی چنین روابطی باید به صورت مبنایی تبیین شود.

 تعیین معیارهای اصلحیت مهمترین چالش جریان ها و احزاب در آوردگاه انتخاب است

وی با اشاره به اهمیت انتخابات اسفند امسال گفت: به نظر می رسد یکی از مهمترین چالش های جریان ها و احزاب در آوردگاه انتخاب پیش رو، تعیین معیارهای اصلحیت برای نفرات شرکت کننده است و یکی از این معیارها این است که آیا اسلام در این چهار دهه پس از انقلاب به طور واقعی تبیین و بکار گرفته شده یا خیر.

فرزند آیت الله مصباح ادامه داد: در این اواخر یکی از دو جریان سیاسی اصلی کشور مدام بر این طبل می کوبد که بدلیل ناکارآمدی تفکر مبتنی بر مفاهیم انقلابی و اسلامی شاهد مشکلات فعلی هستیم و اگر دین و علمای دینی در مسایل اجتماعی دخالت نمی کردند، افرادی چون تکنوکرات ها بهتر می توانستند جامعه را اداره کنند و به همین خاطر باید صحنه برای چنین تفکری از سوی جامعه دینی خالی شود.

وی اظهار کرد: این خطی است که به وضوح در حال پیگیری است و بر روی مشکلات معیشتی و اقتصادی برای موفقیت در این مسیر نیز حساب ویژه ای باز کرده اند که در پاسخ به این شبهه ابتدا باید هدف حکومت اسلامی و مسیر رسیدن به این هدف تبیین شود.

استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: اتفاقا اینکه شاهد برخی انحرافات از مبانی انقلاب اسلامی هستیم در نتیجه همان آموزش های است که براساس مکاتب غربی در کشور ارائه شده اند چرا که هدف انقلاب تنها ساخت چند کیلومتر راه و یا صرفا تامین نیازهای مادی نبوده و اینها تنها مقدماتی هستند که باید در مسیر رسیدن به اولویت های مبتنی بر جهان بینی و اندیشه اسلامی بکار گرفته شوند و این باید پایه و اساس فعالیت های حوزه تبلیغ و تبیین باشد.

وی افزود: البته در این مسیر اهداف دیگری هم قابل تعمیم است که مسئولان باید برای تحقق آنها تلاش کنند اما هدف انقلاب ما احیای اسلام ناب محمدی بوده و اگر در این مسیر کوتاهی شده باید با انتخاب افراد متعهدتر آن را جبران کنیم و اگر هم پیشرفتی حاصل شده، باید ادامه مسیر را نیز بر اساس همین تفکر بسنجیم و برنامه ریزی کنیم.

فرزند آیت الله مصباح با تاکید بر اینکه گفتمان دین الهی پس از انقلاب اسلامی پویاتر و زنده تر شده، گفت: این موضوع مورد تایید غربیان نیز است و بسیاری از اندیشمندان و علمای این جریان تصریح کرده اند که با پیروزی انقلاب اسلامی ایران بیش از ۳۰۰ سال نظریه پردازی های علمی و فلسفی در دانشگاه های غرب برای اثبات انقضای نقش آفرینی دین در زندگی مدرن را نقش بر آب شد و خط بطلانی بر عدم نقش آفرینی دین در حکومت کشید.

وی اضافه کرد: با این اتفاق عظیم ثابت شد که دین حتی در دوران پست مدرن بهتر از عقل بشری می‌تواند در حکومت نقش آفرینی کند و پس از انقلاب اسلامی موضوع فتوح قلوب و اذهان عمومی توسط اسلام به کابوس اندیشمندان غربی و نظریه پردازان غربی تبدیل شده و حتی بسیاری از مسیحیان و پیروان دیگر ادیان نیز می گویند دین و دینداری با انقلاب ایران در دنیا آبرو‌ پیدا کرد و مایی که نمی توانستیم بگوییم مسیحی و دین دار هستیم، اکنون با افتخار این را عنوان می کنیم.

 بهبود شرایط اقتصادی نیازمند تبیین مبنایی ریشه مشکلات این حوزه است

 مصباح گفت: تبیین این واقعیت یکی از محورهای فعالیت های حوزه تبلیغی است و برای نمونه در خصوص مشکلات اقتصادی باید این موضوع را تشریح کنیم که از ابتدای انقلاب اسلامی حوزه اقتصاد و سیاست گذاری های این حوزه در دست افراد و جریان های بوده که دل بسته و وابسته به مکاتب و نظریه های اقتصادی غربی بوده اند و این دلیل وضعیت امروز اقتصادی و معیشتی کشور است والا به گفته مقام معظم رهبری هر جا تفکر و نیروهای دینی و انقلابی پای کار بوده اند، نتیجه مطلوب نیز حاصل شده است.

پایان پیام/ ۶۰۰۳۶

منبع: فارس

کلیدواژه: مقام معظم رهبری آیت الله خامنه ای دوران اصلاحات آیت الله مصباح انقلاب اسلامی گره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۶۶۰۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انقلاب اسلامی تبلور مکتب سیاسی امام صادق(ع)

امام جعفر صادق(ع) با بنیان نهادن فقه جعفری در دوره‌ای که کسب دانش هم‌چون الماس گرانبها و دور از دسترس بود، انقلاب بزرگی را در عرصه علمی و فرهنگی آغاز کردند، که امروز شاهدیم انقلاب اسلامی تبلور ارزش‌های مکتب امام صادق(ع) تلقی می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، به مناسبت فرارسیدن بیست و پنج شوال _سال‌روز به شهادت رسیدن امام جعفر صادق (ع) _ پایه گذار «مکتب جعفری‌» ابعادی از حیات اجتماعی و سیاسی آن امام بزرگوار را در کلام رهبر انقلاب به رشته تحریر درمی‌آوریم؛ امامی که در دوران خود موجب نوسازی و احیای تعلیمات اسلامی شد.

زمانیکه حکومت بنی امیه در سراشیبی سقوط قرار گرفت، یک فضای باز سیاسی ایجاد شد که در این مرحله فشار بر روی مخالفین مخصوصاً امام صادق (ع) کاهش یافت و امام از فرصت به دست آمده، حداکثر استفاده از تحولات دوران جابه‌جایی حکومت را بردند. امام صادق (ع) به‌عنوان یکی از پیشگامان حرکت اسلامی و داعیه‌داران فرهنگ اصیل دینی دست به اقدامات سیاسی همانند، تقویت جایگاه امامت و ایجاد ولایت‌پذیری، ایجاد واقعیت‌نگری سیاسی، طاغوت‌ستیزی، زنده‌نگه‌داشتن حماسه عاشورا و تقیه بین شیعیان زدند.

به‌طور کلی موارد زیر را به‌عنوان برجسته‌ترین و محوری‌ترین فعالیت‌های دوران حیات امام صادق (ع) می‌توان برشمرد:

۱. تبیین و تبلیغ مسئله امامت

۲. تبلیغ و بیان احکام دین به شیوه فقه شیعی و تفسیر قرآن با بینش شیعی

۳. ایجاد تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک سیاسی

امامِ مکتب

امام صادق (ع) مرد مبارزه، علم و دانش و تشکیلات بود، اما مرد علم و دانش بودنشان را بسیار شنیده‌ایم. محفل درس امام صادق (ع) و میدان آموزشی که آن بزرگوار به‌وجود آورد هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بی‌نظیر بود. همه حرف‌های درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآنی که در طول یک قرن و اندی توسط مغرضان و مفسدان یا جاهلان تحریف شده بودند، امام صادق (ع) به شکل درست بیان کرد و همین موجب شد که دشمن از او احساس خطر کند.

امامِ مبارزه

مرد مبارزه بودن امام را کمتر شنیده‌ایم. امام صادق (ع) مشغول یک مبارزه دامنه‌دار و پیگیر بود؛ مبارزه برای قبضه کردن حکومت و قدرت و به‌وجود آوردن حکومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق (ع) زمینه را آماده می‌کرد تا بنی‌امیه را از میان ببرد و به جای آن‌ها حکومت علوی را که همان حکومت راستین اسلامی است بر سر کار بیاورد. این در زندگی امام صادق (ع) برای کسی که دقت و مطالعه کند بسیار آشکار است.

امامِ تشکیلات

اما آن بُعد سومی که بسیاری نشنیده‌اند، مرد تشکیلات بودن امام است. امام صادق (ع) یک تشکیلات عظیمی از مومنان به خود، از طرفداران جریان حکومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود؛ تشکیلاتی که امام صادق (ع) هرزمان اراده می‌کرد آنچه را که او می‌خواهد مردم بدانند، نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم منتقل می‌کردند. یعنی از همه‌جا وجوهات و بودجه برای اداره مبارزه سیاسی عظیم آل‌علی جمع می‌شد. وکلا و نمایندگان امام صادق (ع) در همه شهرها وجود داشتند که مردم و پیروان ایشان بتوانند به آنها مراجعه کنند و تکلیف دینی و همچنین تکلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند. تکلیف سیاسی هم مثل تکلیف دینی واجب‌الاجراست. آن کسی که برای ما واجب‌الاطاعه و ولی امر است فتوای مذهبی و اسلامی‌اش در باب نماز، زکات، روزه، بقیه واجبات، با فتوای سیاسی‌اش و فرمانش در زمینه جهاد، روابط سیاسی، روابط داخل کشور، و همه مسائل یکسان است، همه واجب‌الاطاعه است. امام صادق (ع) یک چنین تشکیلات عظیمی را به‌وجود آورده بود و با این تشکیلات و به کمک مردمی که در این تشکیلات بودند، با دستگاه بنی امیه مبارزه می‌کرد.

سیاست امام صادق (علیه السّلام) در گام اول، یک سیاست فرهنگی_تشکیلاتی و در جهت پرورش اصحابی بود که از نظر فقهی و روایی از بنیان‌گذاران تشیع جعفری به شمار آمده‌اند. تلاش‌های سیاسی امام (ع) در برابر قدرت حاکمه در آن وضعیت، در محدوده نارضایتی از حکومت موجود، عدم مشروعیت آن و ادعای امامت و رهبری اسلام در خانواده رسول خدا (ص) بود. از نظر امام صادق (ع) تعرض نظامی علیه حاکمیت، بدون فراهم آوردن مقدمات لازم جز شکست و نابودی نتیجه دیگری نداشت. برای این کار به‌راه‌انداختن یک جریان شیعی فراگیر با اعتقاد به امامت، لازم بود تا براساس آن، قیامی علیه حاکمیت آغاز و حصول به پیروزی از آن ممکن باشد وگرنه یک اقدام ساده و شتاب‌زده نه تنها دوام نمی‌آورد، بلکه فرصت‌طلبان از آن بهره‌برداری می‌کنند.

شبکه گسترده تبلیغاتی و سیاستِ تقیه

باوجود تبلیغات گسترده‌ای که از سوی بلندگوهای رژیم خلافت اموی انجام می‌گرفت و حتی نام علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) به عنوان محکوم‌ترین چهره اسلام، در منابر و خطابه‌ها یاد می‌شد، بدون وجود یک شبکه تبلیغاتی قوی آیا ممکن بود اهل‌بیت (ع) در نقاطی چنان دوردست و ناآشنا، چنین محبوب و پرجاذبه باشند که افرادی محض دیدار و استفاده از محضر آنان و نیز عرضه کردن دوستی و پیوند خود با آنان راه‌های دراز را بپیمایند و به حجاز و مدینه روی آورند؟ دانش دین را فراگیرند و در موارد متعددی بی‌صبرانه اقدام به جنبش نظامی _و به زبان روایت، قیام و خروج_ را از امام بخواهند؟ اگر تسلیحات شیعه فقط در جهت اثبات علم و زهد ائمه بود، پس درخواست قیام نظامی چه معنایی داشت؟

ممکن است سوال شود اگر به راستی چنین شبکه تبلیغاتی وسیع و کارآمدی وجود داشته، چرا نامی از آن در تاریخ نیست و صراحتاً ماجرایی از آن نقل نشده است؟

دلیل این بی نشانی را نخست در پایبندی وسواس‌آمیز یاران امام به اصل معتبر و مترقی «تقیه» باید جست که هر بیگانه‌ای را از نفوذ در تشکیلات امام مانع می‌شد.

فعالیت‌های امام (ع) به‌طور عمده در پنهانی انجام می‌گرفت و آن حضرت مکرر اصحاب خود را به کتمان و حفظ اسرار اهل بیت (ع) دستور می‌داد، به‌طوریکه روایات زیادی در این زمینه از آن حضرت نقل شده است. رهبری شیعه به طور مسلم دارای برنامه‌ها و فعالیت‌های پنهانی در جهت انسجام مذهبیان بود؛ چیزی که در دوره‌های بعد آثارش هویدا گشت. امام (ع) معمولاً از رفت‌وآمد به دربار خلفای عباسی جز در موارد معدودی سرباز می‌زد و به همین سبب هم از طرف آنها مورد اعتراض قرار می‌گرفت. بدین‌گونه بود که امام نارضایی خود را نسبت به حکومت آنها ابراز می‌داشت و با توصیه‌های سیاسی به افراد مانند: «اَیّاکَ وَ مُجَالِسَةُ الْمُلُوکِ» (بر تو باد که از همنشینی پادشاهان دوری کنی)، یاران خود را نیز از همنشینی با سلاطین برحذر می‌داشت و نیز می‌فرمود: «کَفَّارَةُ عَمَلِ السُّلْطَانِ، اَلْإِحْسَانُ إِلَی الْاِخْوَانِ» (کفاره همکاری با سلطان، نیکی به برادران است).

انحرافِ انقلاب

در دوران حکومت بنی‌امیه، مبارزات امام به شکل آشکار بود، اما در دوران بنی‌عباس _که طولانی‌تر بود_ این کار به صورت مخفیانه‌تری انجام می‌گرفت. بنی عباس آن جریان انحرافی بودند که از فرصت انقلاب سوءاستفاده کردند. یعنی همان انقلابی را که امام صادق (ع) داشت به‌وجود می‌آورد، منحرف کردند و این خطر همیشه انقلاب‌ها است. آن خط درست انقلاب که منطبق با معیارها و ضوابط اصلی انقلاب است گاهی جای خود را به یک خط عوضی منحرف فاسد باطل با شعارهای حق می‌دهد. این است که انسان حواسش باید جمع باشد. مردم آن زمان حواسشان جمع نبود. تا سال‌ها بعد، شاید تا سی سال بعد یا بیست سال بعد، مردم مناطق دوردست خیال می‌کردند که این حکومت بنی عباس محصول مبارزات آنها است. خیال می‌کردند حکومت آل‌علی همین است و خبر نداشتند که اینها غاصب‌اند.

امام صادق (ع) در عرصه فرهنگ و تمدن اسلامی نقش مهمی را در جهان اسلام ایفا کردند. می‌توان گفت که بیشتر مردم فقط چهره فقهی و دینی امام (ع) را می‌شناسند و کمتر نقش سیاسی ایشان مورد بررسی قرار گرفته و حتی از آن غفلت نیز شده است، اما واقعیت این است که امام صادق (ع) و پدر بزرگوارشان در عرصه سیاست یک الگوی مناسبی را ترسیم کرده که می‌تواند امروزه نقشه راه سیاستمداران قرار گیرد.

کد خبر 750440